یکی
از مهم ترین فواید گرفتن روزه؛ صفای دل می باشد زیرا سیری باعث می شود که
بخار مغز زیاد شده و حالتی شبیه حالت مستی در انسان وجود بیاید. و همین امر
سبب می شود که مغز نتواند به خوبی فکر کند و سرعت انتقالش کم می گردد و
سیری باعث کوردلی می شود؛ اما گرسنگی ؛ باعث می شودکه انسان صفای قلب پیدا
کرده و دل نازک شود. گرسنگی دل را برای تفکری پیوسته که به شناخت و معرفت
منجر می گردد آماده می سازد و دل، صاحب نوری آشکار و نمایان می گردد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هر کس شکم خویش را گرسنه نگاهدارد اندیشه و فکر او، بزرگ تر می شود.
گرسنگی
و روزه، باعث ایجاد صفت تواضع و فروتنی در انسان می گردد و سبب می شود که
روح سرمستی و ناسپاسی که سرمنشأ سرکشی و طغیان است در انسان از بین برود.
هنگامی که در نفس انسان ، حالت تواضع و فروتنی ایجاد شود، نفس، خود به خود
خوار و زبون شده و در برابر پروردگارش آرام و خاشع می گردد.
گرسنگی
و روزه، باعث شکسته شدن شهوات و امیال نفسانی و نیروهایی می گردد که همین
ها مسبب گناهان کبیره هستند؛ زیرا شهوت کلام و شهوت جنسی ، منشا بیشتر
گناهان کبیره می باشند و کم کردن این دو شهوت، باعث ایمنی از گناهان کبیره و
نجات از مهلکه ها می گردد.
یکی
دیگر از فواید گرسنگی و روزه، این است که خواب انسان کم می شود و خواب ،
همان عاملی است که عمر انسان را تباه می کند و سرمایه تجارت اخروی انسان را
به باد می هد . گرسنگی موجب بیداری می شود و بیداری، منشا تمامی خیرات می
باشد و هم چنین انسان روزه دار را برای شب زنده داری و تهجد یاری می دهد که
همین امر، سبب رسیدن به «مقام محمود» می گردد.
فایده
دیگر گرسنگی این است که انجام تمامی عبادات برای انسان میسر می گردد زیرا
انسان در حالت روزه داری، کمتر احتیاج به قضای حاجت دارد و نیز انسان روزه
دار، در حال روزه، دیگر در پی به دست آوردن غذا نیست.
