امام علی (علیه السلام) : عجب است از انسان متکبری که ابتدای خلقتش از آب گندیده نطفه
است ؛ که اگر لطف خدا در خلقت او نبود جایگاهش مزبله گاه و مستراح بود و
در هنگام مردنش نیز مرداری بدبو است که جایگاهش زیر خاک است و هنگام زنده
بودنش نیز ظرفی محتوی نجاست است که شکمش از ادرار و مدفوع انباشته
شده و توالتی سیار است. و با این حال این انسان متکبر و سرکش در مقابل خدا و
دستوراتش تکبر و سرکشی می کند و بندگی و عبادت او را به جای نمی آورد.
آثار الصادقین جلد 12 صفحۀ 365